dziwaczny

dziwaczny
dziwaczny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, dziwacznyni, dziwacznyniejszy {{/stl_8}}{{stl_7}}'odbiegający pod jakimś względem od normy, wyróżniający się czymś niezwykłym, osobliwym; nietypowy, cudaczny, śmieszny, osobliwy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dziwaczne miny, gesty, zachowania, poglądy, maniery. Dziwaczny ubiór, rysunek, kształt. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • dziwaczny — dziwacznyni, dziwacznyniejszy «zwracający uwagę swoją osobliwością, nietypowością; śmieszny, cudaczny, osobliwy» Dziwaczne myśli, pogłoski, pretensje. Dziwaczny kapelusz, wygląd, strój …   Słownik języka polskiego

  • małpi — 1. pot. Dostać małpiego rozumu a) «zacząć się wygłupiać»: Dostaje małpiego rozumu i zaczyna się śmiać (...). W. Horwath, Seans. b) «zacząć się zachowywać w sposób dziwaczny lub nieobliczalny, stracić rozsądek, panowanie nad sobą; zwariować»:… …   Słownik frazeologiczny

  • bambocjada — ż IV, CMs. bambocjadaadzie; lm D. bambocjadaad szt. «w malarstwie europejskim XVII i XVIII w.: groteskowy, dziwaczny, fantastyczno komiczny temat obrazu» ‹z wł.› …   Słownik języka polskiego

  • bzikowaty — bzikowatyaci pot. «mający lekkiego bzika, będący przejawem bzika; dziwaczny, narwany, postrzelony» Bzikowaty chłopak. Bzikowate pomysły, wybryki …   Słownik języka polskiego

  • chimeryczny — chimerycznyni 1. «kierujący się urojeniami, fantazją, chimerą; nie dający się urzeczywistnić; nierealny, nieziszczalny, urojony, fantastyczny» Chimeryczny wynalazca. Chimeryczna polityka. Chimeryczne pomysły, idee, nadzieje. 2. «kapryśny,… …   Słownik języka polskiego

  • cudacki — cudackiccy «właściwy cudakowi; dziwaczny, ekscentryczny, osobliwy, śmieszny; cudaczny» Cudacki strój. Cudackie maniery, zachowanie się …   Słownik języka polskiego

  • cudaczny — cudacznyni, cudacznyniejszy «dziwaczny, śmieszny, ekscentryczny, osobliwy; cudacki» Cudaczny kapelusz. Cudaczne nazwisko. Opowiadać cudaczne historie …   Słownik języka polskiego

  • draczny — dracznyczni pot. «wywołujący śmiech, ośmieszający kogoś; śmieszny, dziwaczny, niepoważny» Draczny wierszyk, widok. Draczna mina …   Słownik języka polskiego

  • dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza …   Słownik języka polskiego

  • dziwacznie — dziwacznieej «w sposób dziwaczny» Ubrana była dziwacznie. Gałęzie dziwacznie powykręcane. Zachowywać się dziwacznie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”